Eind goed al goed.

Kwart over 5 vanochtend werd ik wakker door het geblaf van onze 4 wolfhonden. Ik keek door het raam op de dijk, maar zag niets. Het blaffen was zo fel dat ik zeker wist dat er iets of iemand bij het poortje of omheining moest staan. De honden kunnen bij ons dag en nacht van binnen en naar buiten. Ik naar beneden en even mijn mond open getrokken, 3 werden rustig maar Arko vloog naar beneden en sprong tegen het hekje op. Ik ging kijken, stond er een grote zwarte reu tegen het deurtje op te springen, hij was drijfnat. Mijn eerste gedachte was een vakantie hond die ze gedropt hadden.

Ik sloot onze honden op en ging naar buiten, ik zag hem nergens meer, dus misschien een vroege wandelaar die de hond los liet lopen. Tot dat ik hem in de verte uit een poortje zag komen.
Hij zag mij en kwam gelijk  aangevlogen, en ik heb hem direct in de tuin gezet, hij had alleen een halsband om. Ja dat wordt dan rond 8 a 9 uur bellen naar instanties die loslopende honden opvangen.
Plots zag ik onder zijn kin een metalen busje hangen, ik de halsband af gedaan en binnen open gemaakt. Er stond de naam van het dorp in en achternaam eigenaar plus telefoon nummer.
Het dorp was een km of 8 bij ons vandaan. De achternaam zei mij niets, ik moest 2 keer bellen voor dat er opgenomen werd. De eigenaar had tot half 1 in de nacht op het land gewerkt en had vergeten het hek dicht te doen.  Om rond kwart over 6 kwam de man. Uiterlijk herkende ik hem gelijk, hij was vroeger kraanmachinist . Ik heb plm 25 jaar geleden veel met hem gewerkt. Maar goed, de man en hond blij, en ik ook om dat het geen achter gelaten hond was. Ik ben nog maar een uurtje in bed gedoken.

Gr Bertus.